Boekje voor Ina

boekje voor ina

De schoonheid van twee anonieme stadslevens die elkaar heel even aanraken en zich kenbaar maken aan elkaar.

Leven in de grote stad betekent vaak dat je je buren niet allemaal bij naam kunt kennen. Zo zag ik vaak vanaf mijn balkon in Utrecht een immer in vrolijke kleuren uitgedoste, goed verzorgde oudere dame naar haar auto lopen. Vooral op grauwe dagen bracht haar verschijning licht in mijn hart. We zwaaiden weleens naar elkaar, heel hartelijk, maar kenden elkaar verder niet.

Op een keer, vlak voor Pasen, vond ik tussen mijn post een mooie kaart met een lieve tekst, waaruit bleek dat ze zelfs weleens een kaarsje voor mij en mijn gezin brandde en onderaan stond haar naam:Ina (en ook haar adres). Ik was diep geraakt en ging aan de slag:

‘boekje voor Ina’ .

Het origineel heb ik in haar brievenbus gestopt. Hierna bleef het stil. Later liep ik haar tegen het lijf in de supermarkt. Ze zei: ‘het was precies een goede portie chocolade, heerlijk, dank je wel! Maar thee is niks voor mij.’